- بیعت شکستن
شکستن عهد و پیمان دوستی و وفاداری
معنی بیعت شکستن - جستجوی لغت در جدول جو
- بیعت شکستن (نَ)
نقض کردن بیعت. برگشتن از بیعت:
از ملکان، عهد تو هرکه شکست از نخست
مذهب باطل گرفت بیعت داور شکست.
انوری
از ملکان، عهد تو هرکه شکست از نخست
مذهب باطل گرفت بیعت داور شکست.
انوری
- بیعت شکستن
پیمان شکستنبر هم زدن قرار داد
- بیعت شکستن ((~. شِ کَ تَ))
پیمان شکستن، بر هم زدن قرارداد
- بیعت شکستن
پیمان شکستن، نقض عهد کردن، پیمان شکنی کردن
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(نَ عَ)
لغت نامه دهخدا
بیعت کردن. بیعت رفتن. عهد و پیمان و سازش و موافقت کردن. (آنندراج) : صمصام الدوله را از قلعه بیرون آوردند و برامارت او بیعت بستند. (ترجمه تاریخ یمینی ص 287).
بسته با کلک او قضا بیعت
گفته با رای او قدر اسرار.
صائب.
، (اصطلاح صوفیه) مرید کسی شدن و این مجاز است. زیرا که مرید خویشتن را گویا بدست مرشد میفروشد. (آنندراج)
بسته با کلک او قضا بیعت
گفته با رای او قدر اسرار.
صائب.
، (اصطلاح صوفیه) مرید کسی شدن و این مجاز است. زیرا که مرید خویشتن را گویا بدست مرشد میفروشد. (آنندراج)
(مَ زَ / مَ زِ)
لغت نامه دهخدا
کسرالاصنام. شکستن بتها:
دگر به روی کسم دیده بر نمی باشد
خلیل من همه بتهای آزری بشکست.
حافظ.
دگر به روی کسم دیده بر نمی باشد
خلیل من همه بتهای آزری بشکست.
حافظ.
